Yarı iletken teknolojisinde kullanılan alttaşlar üzerinde mikroskobik şekiller oluşturmada en temel yöntemlerden birisi olan aşındırma; ıslak aşındırma ve kuru aşındırma gibi çeşitli yöntemleri içerir. Geleneksel yöntem olan ıslak aşındırma, malzemeyi alttaş yüzeyinden seçici olarak çıkarmak için sıvı kimyasal çözeltiler kullanır. Tersine, gaz veya plazma kullanan kuru aşındırma daha fazla hassasiyet ve kontrol sunar. Kuru aşındırma ya da plazma aşındırma, desenleri oluşturmak için gazları iyonize ederken daha hassas aşındırma için yön kontrolü ekler.
Bu yöntemler arasında fiziksel mekanizmalar farklılık gösterir. Islak aşındırma, aşındırıcı ve malzeme arasında kimyasal bir reaksiyonu içerirken, kuru aşındırma, malzemeleri atomik seviyede aşındırmak için fiziksel bombardımana veya reaktif türlere dayanır.
Bu yöntemler karşılaştırıldığında, ıslak aşındırma daha basittir ancak hassasiyetten yoksundur; kuru aşındırma doğruluk açısından üstündür ve daha karmaşık tasarımlara olanak tanır. Ancak kuru aşındırma, özel ekipman ve işlemler gerektirir. Plazma aşındırma çok yönlü malzeme uyumluluğuna olanak tanırken, yön kontrolünü ve daha keskin aşındırmayı geliştirir. Kimyasal kullanımını azaltarak ve homojenliği geliştirerek ıslak aşındırma işlemine göre daha avantajlıdır. Bu yöntemlerin optimize edilmesi, yarı iletken üretiminde istenen model ve yapılara ulaşmak için hayati öneme sahiptir; bu da dijital çağımızı tanımlayan daha küçük, daha hızlı ve daha verimli elektronik cihazların geliştirilmesine katkıda bulunur.